Małe i wredne, co? Pierwsze wrażenie bywa złudne, chociaż jeżeli dwa słowa użyte na samym początku opisu wpadły ci do głowy tuż po zobaczeniu dziewuszki, to masz święta rację. Małe, wredne, zapatrzone w siebie, ale jakże piękne stworzenie. Sama siebie nie ma wcale za egoistkę, ba... Persefona jest pewna iż jest na tyle dobra i serdeczna, że inni mogą patrzeć na jej piękne lico czy całokształt jaki sobą reprezentuje. Tak naprawdę jest to dziewczynka, który poza czubkiem własnego nosa nie widzi raczej nic innego. Robiła tam kiedyś coś dobrego, oczywiście. Przecież przyjaciół nie zostawia się w biedzie. Ale czemu ktoś miałby widzieć Persię miłą, skoro nie może znieść jej kiedy jest okropna? Dużo dziewczyn zazdrości jej urody, a ona bardzo lubi oglądać takie osóbki. W końcu nie każdy może być tak piękny i udany jak ona, prawda? No właśnie, cudowna Persefona, cała ona. Ale nie może być przecież całkowicie zepsuta, prawda? Musi mieć w sobie chociaż ziarnko tego, co ludzie nazywają dobrymi cechami charakteru. Jest ona na ogół uczynna i jeżeli zależy jej na czymś, po trupach będzie dążyć do celu. Jest szlachetna dla osób, które okazały jej mimo wszystko chociaż odrobinę dobroci, czego prawie nigdy nie odczuwała od rodziców czy rówieśników. Zdarza jej się też powiedzieć komuś coś miłego, jeżeli ta osóbka się dziewczęciu spodobała... Nie, to wcale nie jest rumieniec, przestań!! Koniec końców jest to bardzo ciężka do zrozumienia kobieta, do której trzeba umieć dotrzeć. Czego jednak oczekiwać po kimś, kto przez całe życie był oszukiwany.

Usiane różami łoże, na którym Persefona spoczywała prawie co noc wydawało się bardzo niewygodne tej nocy. Spoglądając przez okno liczyła na swojego rodzaju ratunek. Powiew wiatru, deszcz, piorun. Cokolwiek, co urozmaici jej prawie wieczny sen... Gdyby tylko mogła wtedy coś zrobić.
Jej cudowne życie rozpoczęło się w Shirotsume, w rodzinie gdzie magia była dość popularnym darem. To znaczy, potrafił się nią posługiwać każdy poza nią samą. Jej rodzeństwo, rodzice, dziadkowie... tylko nie ona. Bycie przysłowiową czarną owcą w jej przypadku zaowocowało czymś całkowicie innym, jako że stała się tym "bezbronnym oczkiem w głowie" rodziców. Oj ile jadu kryło się w ustach i głowach rodzeństwa, które nie jeden raz próbowało odebrać jej życie. Patologia, co? Ale mniejsza z tym, skoro to oni właśnie sprzedali ją komuś, kto obrócił jej życie do góry nogami.
Znacie Persefonę z mitów Grackich, prawda? Stąd też wzięło się jej nowe imię, które nadał jej Hades, poniekąd nowy właściciel dziewczyny. Tak, sielanka i wieczne picie, skoro miała być dziewczynką do zabawiania się. Był chociaż o tyle w porządku, że nigdy nie dotknął jej w sposób, w jaki nie chciała być dotykana. Nauczył ją za to fechtunku, tym samym nie pozostawiając bezbronną, bo przecież przed pijanymi gośćmi też trzeba się bronić, a i czasami pokaz szermierki się przyda.
Noc przerwał jej dość głośny huk, którego następstwem było zniszczenie ponad połowy budynku, który od dłuższego czasu zamieszkiwała. Wstrętny Hades był podobno winny komuś pieniądze, a windykator okazał się bardzo drastycznym. Zlitował się jednak nad samą Persefoną, proponując jej staż w gildii Prometheus, która to tępiła wrogów. To co rodzinko, do zobaczenia w piekle?

Ciekawostki (opcjonalnie):
- Nienawidzi swojej rodzinki ze wzajemnością
- W sumie to czasami tęskni za Hadesem
- Kocha kwiaty Lawendy