Tatuś. Najukochańsza osoba w moim życiu, z którą dzielę nieskończenie wiele radosnych, jak i smutnych, czy tragicznych wspomnień. Bijąca od niego świetlista aura oddaje jego charakter w stu procentach. Jest ona ciepła i niesamowicie jasna, już samo patrzenie na nią sprawia, że robi ci się milej. Podobieństwo do słonecznego światła w jej blasku nie jest przypadkowe i odzwierciedla szczerość, otwartość oraz tatkowy sposób bycia wśród ludzi.
Po prostu nie wyobrażam sobie mojego życia bez jego obecności.

Mamuś też kocham, bo jak tu nie kochać kogoś o aurze płonącej złotym światłem bezkresnej miłości, odwagi i pewności siebie? Co prawda podczas wydarzeń, które poskutkowały rozpadem naszej rodzinki kolor jej ethernano znacznie się zmienił i stał się zdecydowanie mniej błyszczący, a za to jakby ciemniejszy i brudnawy. Ta zmiana pociągnęła za sobą także przekształcenie charakteru, mama stała się oziębła, agresywna i pełna nienawiści. Nie przeszkadza mi to jednak w żywieniu do niej gorącego, dziecięcego uczucia.

Mój młodszy braciszek. Właściwie to bliźniak, ale to ja przyszłam na świat pierwsza. Jego aura jest dosyć niepokojąca, niesamowicie czarna i rozlewająca się poza kontur jego ciała jak plama ropy, gasząc nawet ethernano znajdujące się w powietrzu. Mimo wiedzy, że Darkrai nic mi nie zrobi, w końcu jest moim bratem, odrobinę się go obawiam. Strach nie przysłania mi jednak uczucia, którym darzy on całą rodzinę i z chęcią je odwzajemniam.

Mistrz Gildii blabla